رابطه دانش فراشناختی و میزان اثربخشی تدریس اعضای هیأت علمی‌ دانشگاه‌های دولتی

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه دانش فراشناختی و تدریس اثربخش اعضای هیأت علمی دانشگاه‌های دولتی شهر اصفهان در سال تحصیلی 88-87 است. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود و آزمودنی‌ها 82 عضو هیأت علمی که از طریق نمونه‌گیر طبقه‌ای نسبی و 820 دانشجو انتخاب شده بودند. ابزارها عبارت بود از پرسشنامه آگاهی فراشناختی که میان اعضای هیأت علمی از طریق نمونه گیری طبقه‌ای نسبتی توزیع گردید، و پرسشنامه نشانگرهای تدریس اثربخش که توسط دانشجویان اعضای هیأت علمی حاضر در نمونه توزیع شد. یافته‌ها حاکی از همبستگی معنا‌دار بین دانش فراشناختی و تدریس اثربخش است. نتایج همبستگی بین مؤلّفه‌های دانش فراشناختی و تدریس اثربخش با عوامل مردم شناختی سن و سنوات تدریس معنا‌دار نبود(05/0P>). همچنین تفاوت بین مرتبه‌های علمی در هر دو مؤلّفه دانش فراشناختی و تدریس اثربخش معنا‌دار نبود(05/0P>). یافته‌های حاصل از تجزیه و تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که مؤلّفه دانش فراشناختی به همراه خرده‌مقیاس‌های آن با هم می‌توانند 022/0 درصد واریانس تدریس اثربخش را تبیین کنند.